Dag van vertrek

Na een geweldige avond voetbal kijken, tenslotte Nederland in de FINALE, yess…..  gaan we vandaag eindelijk vliegen.

Netjes om iets over negenen kwamen we op Schiphol aan.  Het is behoorlijk druk op de luchthaven, vooral met auto’s. Ik verbaas me daar iedere keer over, wat moeten al die auto’s daar toch??  Er zit niemand in, je zet toch iemand af.  Je zwaait één of twee keer en je rijdt weer verder.

Nou goed, mocht iemand mij dit mysterie kunnen ontrafelen, ik houd mij aanbevolen.  Net voordat we de afslag Schiphol namen, kwam Tessa erachter dat haar nintendo nog in haar kamer lag.  Dikke tranen, want ze had speciaal het apparaatje nog opgeladen.

Maar ja teruggaan was geen optie. Want het was aansluiten in de lange rij van economy.  Helaas gaat Patrick dit keer niet mee, want hij heeft nog een premier pas bij United.  Ik kom er de volgende keer voor in aanmerking. Maar ja daar heb je nu niets aan, toch?

Tot overmaat van ramp is ook nog eens de bagageband stuk, dus het inchecken duurt echt een eeuwigheid.  Dit heeft wel weer een groot voordeel.  Patrick was zo lief om nog een keer heen en weer te rijden voor zijn lieve dochter en de Nintendo even op te halen.  Gelukkig wonen we 20 minuten van Schiphol en dus niet al te ver, maar toch het was natuurlijk wel ontzettend lief.  Het bevordert natuurlijk wel de vader-dochter relatie!!!!  Tessa is ook gelijk weer helemaal blij met zo’n lieve vader.  Een kadootje is op zijn plaats en dat wordt goedgemaakt als we terugkomen.

Maar daar willen we nog niet even aan denken ofcourse.

Bij het inchecken zie ik al dat iedereen gewoon de befaamde groene formulieren krijgt uitgereikt.  Huhhhh???  RobertJan (Mattrob)  was toch zaterdag nog op het vliegveld en bij hen was het niet meer nodig???

Ik natuurlijk nagevraagd bij de dame achter de balie.  Uitgelegd dat met KLM dit niet meer nodig is.  Vul ik het niet voor Jan met de korte achternaam in???  Nee hoor zei zij.  United loopt wat achter, bij KLM, Delta en ook Continental is het niet meer nodig.  United vindt het fijn om hun klanten enige bezigheidstherapie te geven tijdens de vlucht, want wat moet je anders al die tijd op je stoel doen……

Ga het toch ook maar navragen (met mijn liefste glimlach) bij de douane in de USA.  Hoe het nu zit.

Dus mensen die nog gaan binnenkort, niet gelijk juichen dat je geen formulieren meer hoeft in te vullen. 

Het vliegtuig stond al klaar en we hebben de gebruikelijke vragen weer over ons heen laten komen. Er werd totaal niet gevraagd waarom we maar met zn tweeën waren en de vader werd tot nu toe ook niet naar gevraagd.

Zal je altijd zien, ik heb alle papieren bij me.  Trouwboekje, een verklaring van Patrick met een kopie van zijn paspoort. Ja hoor, ik ben overal op voorbereid, maar dan zal je altijd zien dat je het niet nodig hebt.

Netjes stond het vliegtuig klaar om 12.15 uur om te vertrekken, bleek dat de bagageband weer kapot was en dat ze nog 30! koffers mistten!?!?!  Daar hebben we een twintig minuten op moeten wachten en zonder problemen konden we vertrekken.  De kip en pasta was als vanouds, de temperatuur stond lekker laag, dus de dekentjes werden door menigeen goed gebruikt.

Na een verder prima vlucht werd de landing wel erg heftig. Het vliegtuig zakte regelmatig behoorlijke stukken naar beneden, Tessa voelde zich al niet helemaal lekker worden in haar maag. En ik moet eerlijk zeggen dat mijn maag zich ook een beetje liet voelen.

We waren niet de enigen want er waren om ons heen een paar mensen die dat witte zakje voor in de vliegtuigstoel echt wel nodig hadden, en niet alleen voor afval !?!?!

Ondanks dat we op rij 31 zaten, waren snel uit het vliegtuig en zijn we gelijk door gelopen naar customs. Daar stond een redelijke rij, maar er waren ook heel wat beambten dus ging het aardig snel.  Maar goed dat we gelijk door waren gelopen, want na ons stond er de rij wel 4 keer zo groot.

De meneer van customs had het vandaag met de warmte in Washington ook wel een beetje gehad, en had niet veel vragen aan ons. Alleen wat we kwamen doen?  Natuurlijk verteld van onze cruise, paar vingerafdrukken en we waren weer klaar. Maar he, zag ik het nu goed, gooit hij die groene formulieren gewoon in de prullenbak?  Ik hem gevraagd of we ze nu echt niet meer nodig hebben, nee hoor was zijn antwoord.  Alleen ESTA is nu voldoende, dus wat United nou raar zat te doen, echt iedereen had die formulieren ingevuld, was dus ECHT niet nodig.

Door naar de koffers en die stonden alweer netjes op ons te wachten.  Weer op de volgende band gezet,  daarna weer naar de beveiliging, liep ook prima.   Tessa vond de pasta niet echt lekker (ik had kip en moet zeggen, was best aardig met risotto) dus op naar Wendy’s voor wat kipnuggets en patatjes.  De cola was als vanouds daar niet te drinken, door de vele ijsblokjes die ze er in doen die een “zalig” aroma van chloor verspreiden.  Je bent na zo’n beker wel gelijk schoongespoeld van binnen…….

Na een dik uurtje wachten konden we aan boord voor de laatste vlucht.  In het vliegtuig werkte de airconditioning niet helemaal lekker, dus werden de temperaturen lekker tropisch, zeker omdat we een twintig minuten later vertrokken. Zeker als je weet dat het buiten zo rond de 102/104 Fahrenheit is, warmt het in een vliegtuig met een hoop mensen op een kluitje lekker in een kleine ruimte.

Eénmaal in de lucht zou het beter werken en de piloot had hem dus op fullspeed gezet,  en inderdaad vliegend ging het een stuk beter.  Netjes om kwart over 7 ‘s avonds zette de piloot het toestel voor de gate in Orlando.  Wij weer gelijk door naar de koffers, waar het wel een tijdje (lees 20 minuten, dus voor Schipholse begrippen valt dat nog reuze mee) duurde en heel netjes kwamen onze koffers er ook wee aan.

Een etage lager naar de autoverhuurbedrijven. Huuhhh?????  Daar was het uitgestorven. Bij Alamo stonden 3 medewerkers en 1 klant.  Dus ze waren blij met me, en ik met hun.  Gelijk even over het voetbal gehad natuurlijk, want zodra ze horen dat je uit Holland komt, zeggen ze “ hee you won, Holland plays the final in Soccer” toch wel leuk hoor, dat Nederland gelijk zo op de kaart wordt gezet.

  Natuurlijk probeerde de medewerker een upgrade.  Want ik had de kleinste auto, tja dat wist ik ook en had in Nederland wel gekeken als ik één maatje groter nam was ik gelijk zo’n € 200 meer kwijt.

Hij had nu een upgrade van midsize en dat werd het een fullsize.  Voor $ 300.  Tja daar doen we het niet voor.  Ach zei hij dan maak ik er $ 190 van.  Vond ik net nog te prijzig.  Dus ik zei, nee joh laat maar lekker, maak het zo maar in orde en toen zakte hij naar $ 100, met een upgrade dus van compact naar fullsize.  Mwahh, toch maar overlaten halen.  Voor dat geld…..

Dus mochten we een leuke PT Cruiser uitzoeken.  Best grappig karretje, en ik moet zeggen.  De compact stonden er ook nog, maar die zijn wel echt klein hoor.  Zelfs onze witte PT Cruiser valt in het niet bij al die grote auto’s op de parkeerplaats.

Deze keer wel opgelet of de auto wel schoon was, want afgelopen mei kregen we een Toyota Sienna mee en die was behoorlijk smeri zowel van buiten als van binnen.  (zagen we pas later want het was al behoorlijk laat en hij stond buiten niet onder een lantaarnpaal)

De koffers ingeladen, de Magellan aangezet en hup richting Cypress Pointe in Lake Buena Vista. Dit werd een klein half uurtje rijden en ging zonder problemen.  Voordeel was wel dat het nog licht was.

Het complex ziet er super uit, behoorlijk groot en heeft meerdere gebouwen. Bij ieder gebouw zitten zwembaden en bij het hoofdgebouw zit een zwembad met diverse glijbanen had Tessa al snel even gezien (ik nog niet want ik was bezig met de papierhandel)

Ook bij ons complex zit een zwembad, maar dat is meer een kinderbadje, maar goed, dan lopen we gewoon een stukje.

We zitten op de 4e etage en hebben een kamer met een keuken, een slaapkamer een een balzaal als badkamer. Die is bijna net zo groot als de slaapkamer en keuken bij elkaar.

Inmiddels was het al kwart voor negen en hadden niet veel zin om nog helemaal een Publix of Wallmart in de buurt te zoeken, maar op dit complex zit ook een supermarkt die tot 12 uur geopend is.  Snel even een paar flesjes water en lemonade gekocht voor de eerste dorst. Dan kijken we morgen wel hoe we dat doen met ontbijt.

Wij gaan lekker slapen en kijken uit naar donderdag, want ze voorspellen goed weer, wel lekker warm zo rond de 95 F.  Maar in ieder geval droog en zonnig.  Kijk, de zonnetjes zijn gearriveerd in Orlando en de relaxstand staat aan!!

Foto’s hebben we vandaag niet echt gemaakt, dus morgen komen de foto’s van de kamer en wat we nog meer tegenkomen)