Dag 11: Back home

We gaan weer naar huis.  En hoewel ik altijd aan het einde van de vakantie het zo ontzettend jammer vind dat het voorbij is, is het deze keer toch iets anders.

Omdat we met zn tweetjes waren vind je het toch ook wel weer heel leuk om naar huis te gaan, hoe is het met de mannen. Dat weten we natuurlijk wel door Skype, mailen, smsen of bellen.

Maar toch, in levende lijve is het wel het leukste.  Dus opgewekt pakten wij onze koffers, tot onze verbazing konden al onze aankopen er in.

We hadden een ontbijt vanuit het hotel.  Was wel aardig, wat yoghurt gegeten.  Je kon ook zelf je wafels maken, maar daar hadden we geen trek in.  We waren en klaar voor om back home te gaan.

Dus hoewel we wat vroeg waren, toch maar richting het vliegveld, dan kijken we daar nog wel wat rond en eten we nog een broodje.  Terwijl we zaten te wachten voor de vlucht kreeg ik een mailtje van apple.  Mijn Ipad was gearriveerd en ik kon hem vanaf 12 uur ophalen. GRR@#$%&%$  , ik zit al op het vliegveld om mijn vlucht te halen van 1.45 pm.  Zal je altijd zien, ik zei het nog tegen Tessa vorige week, als we net weg zijn krijg je een mailtje.  Nou ja er zal vast iemand anders heel gelukkig nu zijn!!

De auto netjes afgeleverd bij Alamo. Heeft prima dienst gedaan en ons gebracht waar we wilden.  Ook het inchecken verliep perfect.  Helemaal zelf gedaan bij de incheckbalie en alleen bij de labels voor de koffers kwam een dame ons assisteren.  Dat vond de computer blijkbaar nodig.

De plekken in het vliegtuig die vantevoren waren vastgelegd, waren hetzelfde gebleven.  Dus ja, supersoepel dus.

Het eerste gedeelte van Orlando naar Washington vertrok prima op tijd.  10 minuten voor de geplande landing stonden we al op Dulles.  Toen begon het wachten, want de gate waar het vliegtuig naar toe zou moeten was niet vrijgegeven.  Er stond een Delta-vliegtuig met problemen en het zag er niet naar uit dat die voorlopig zou vertrekken.
Dus werd er een andere gate voor ons gezocht en dat heeft ruim een half uur geduurd en uiteindelijk mochten we dan toch het vliegtuig verlaten.  Wel een beetje balen dus, ben je er op tijd, mag je nog het vliegtuig niet uit.

De piloot voorzag ons wel steeds van het laatste nieuws wat de stand van zaken was, dus was wel zo netjes.  Ook kregen we bericht van de stewardessen van de gates waren voor de volgende vluchten.  Zodat zodra we het vliegtuig uit mochten gelijk naar de juiste gate kon lopen.  Zeker voor sommige vluchten was het wel krap qua tijd.

Wij dachten dus ook maar even te hebben, maar dat viel uiteindelijk mee omdat het vliegtuig van Orlando naar Amsterdam ook vertraging had van een half uur.  Dus konden we nog mooi even een broodje bij de Subway halen.  Dan zitten de magen ook weer lekker gevuld voor de laatste vlucht.

Tja en heel kort maar krachtig.  Het vliegtuig landde ook weer netjes om even voor 7 uur op Schiphol.  Niets bijzonders, behalve dat ik niet echt geslapen heb, maar een beetje weggedut.

Patrick gebeld dat hij ons kon komen halen en om half 9 waren we weer heerlijk thuis.  Fijn om de mannen weer te zien en een dikke knuffel te geven (zelfs onze puber liet het toe)
Vooral nadat hij zijn kado in ontvangst mocht nemen.  Omdat de Ipad niet doorging (balen, balen, balen, maar ja)  had ik besloten om voor Daan en Tessa beide een IpodTouch te kopen.  Daan had er al meerdere malen zijn oog op laten vallen (ook op die van mij, maar die krijgt ie niet..)

De kids zijn er in ieder geval heel blij mee.  En tzt zal ik best nog wel een Ipad aanschaffen, maar nu maar even niet.

Onze cruisevacation is hiermee dus officieel ten einde.  Wij hebben ons prima vermaakt weer.  Ik hoop de volgers van onze blog ook.  En we willen ook graag iedereen bedanken voor het meeleven en meelezen.  Het is zo ontzettend leuk om al die reacties te lezen.

De cruise vonden we leuk om meegemaakt te hebben, maar we zijn tot de conclusie gekomen dat het cruisen niet echt ons ding is.  Wij zijn toch graag op ons zelf, en bepalen graag zelf wat we willen doen.  Dat is toch niet altijd mogelijk op zo'n boot.  Het eten daarentegen op de cruise was echt superlekker en voor ieder wat wils.  Zeker geen vreetschuur zoals ik een beetje had verwacht.

Ook de hutten zijn best te doen qua ruimte en ook weinig tot geen last gehad van buren.  Je hoort echt vrijwel niets in de hut.

Onze voorkeur gaat echt uit naar de maand mei voor Florida.  Dus ik zou iedereen willen aanraden als je de kans hebt, ga dan in mei en niet in juli.  We vonden het voor het mooie te warm, vooral de luchtvochtigheid is killing.  Als je parken wilt bezoeken dan is dat met deze omstandigheden een stuk vermoeiender als in mei.

Volgend jaar slaan we waarschijnlijk Amerika even over.  We zijn er nog niet helemaal over uit wat we gaan doen en wanneer.  De maand mei zal het zeker niet worden, dan hebben de kids nog maar 1 week vakantie en zeker met 2 kids op het middelbaar onderwijs, neem ik liever niet teveel vakantie buiten het seizoen.

Soms is het voor ons werk niet anders, maar we gaan het wel proberen anders te plannen.

Voor mij zit er in ieder geval nog een uitje dit jaar in het verschiet.  Ik ga met 3 vriendinnen eind oktober nog een paar dagen naar Rome.  Gezellig met 4 meiden de stad verkennen en lekker eten, drinken en een leuke tijd hebben.

Ik heb alvast wel een blog gemaakt.  Weet niet zeker of hij helemaal live wordt, maar ik ga het zeker proberen. Mocht je het leuk vinden, je bent van harte welkom om weer mee te genieten!!

http://hcgirlsrome.blogspot.com/

Bij deze sluit ik deze blog af en dank ik nogmaals iedereen voor het gezellig meelezen.  BEDANKT!!

Dag 10: Back to Orlando

Vanochtend was het een vroegertje voor de Steijngirls.  Volgens de richtlijnen van de Cruiseline moesten we om 8.25 am in Boleros op deck 7 zijn om te verzamelen.

Dus dat werd om 7 uur opstaan (en dat terwijl we gisteren tot half 9 en Tessa zelfs tot 9 uur hebben geslapen!!).

Nog even een heerlijk ontbijtje genoten in de Windjammer.  Dat gaan we wel missen, want het eten is hier echt goed.  Zoveel vers fruit, ongezond maar ook veel gezond eten.  Yoghurts, zalige verse broodjes, beleg zoals ham en kaas.  Ook roerei, spek, worstjes staan hier op het menu.  Zoete broodjes, gebak, noem het maar op het is er.

Wij gaan  voor de verse broodjes, yoghurt en vers fruit. Dat legt een goede bodem voor de rest van de dag, we kunnen er even tegen.

De koffers zijn gisteravond weggehaald dus met alleen handbagage lopen we richting de Boleros (een zaal ).  Daar zijn we ruim op tijd, dus we besluiten nog even buiten op een bedje te genieten van het weer en de frisse lucht. 

Dan worden we opgeroepen. Wij hadden groene labels met nummer 4 erop.  Iedereen met dit nummer moet “line up by two” achter elkaar gaan staan en we krijgen een “guide” mee die ons begeleidt naar de uitgang.  Ze zijn zeker bang dat we hier langer blijven of zo?  Maar het gaat wel allemaal soepel.

Omdat we Amerika hadden verlaten moesten we weer een nieuw formulier invullen dat we geen fruit of andere zaken invoeren. Nou dat konden we zonder meer, want de diamanten hebben we maar laten liggen.  En die Cubaanse sigaren, ach we zijn net gestopt met roken :)).

Met de douane werd er nog even in ons paspoort gekeken.  We moesten wel in een aparte rij staan want blijkbaar snapt niet iedere beambte een buitenlands paspoort. Een jong stel voor ons wilde terwijl ze stonden te wachten van rij wisselen (daar stonden vrienden).  Nou,….  dat werd niet gewaardeerd en ze kregen een behoorlijke reprimande.  Ze werden gefilmd en ze moesten in de rij blijven staan tot ze door de douane waren.  Moeilijke jongens hoor die Amerikanen, je zou er bang van worden.

Wij mochten na een vriendelijk gesprekje snel doorlopen, richting de koffers. Die kwamen er ook al aan op een band (net als bij de luchthaven) en rond kwart voor negen waren we alweer bij de auto.

Dat was trouwens wel een luxe.  Onze tuut stond netjes in de parkeergarage in de schaduw, het parkeren kostte van maandagmiddag tot vrijdagochtend $ 60.  Als we de auto hadden ingeleverd bij Alamo en weer een nieuwe hadden gehuurd voor één dag, was dat om het even geweest.  (voor een korte tijd huren is altijd duurder).  Met ook als nadeel dat we weer met al onze bagage een busje van Alamo hadden moeten zoeken en naar het verhuurbureau hadden moeten gaan.  Ik kan dus iedereen aanraden om je auto te parkeren.

De tomtom aangezet en richting Orlando.  Tessa had al een paar dagen haar vader niet gesproken en kon niet wachten om hem even te bellen. In de auto kreeg ze hem gelijk te pakken en lekker even bijgekletst.  Afgesproken dat we vanavond (voor hen dan)  zouden skypen.  Ze gaan bij opa en oma eten, dus dan kunnen we hen ook gelijk even zien.

Omdat het nog te vroeg was om naar het hotel te gaan, dan nog maar even richting de Premium Outlet.  Precies om 10 uur parkeerden we daar de auto en eerst maar opzoek naar een Starbucks, voor jammie jammie waarschijnlijk de laatste frappuccino deze vakantie.

Op de Ipod (Touch soort kleine Ipad ………) gelijk even de laatste nieuwtjes opgehaald en Tessa even op hyves en MSN.  Zie je El, ik kom er niet aan te pas hoor op mijn computer, Tessa wil graag op de hoogte worden gehouden met alle nieuwtjes van het thuisfront.

Nog even bij Tommie (Hilfiger) gekeken voor een korte broek.  Mijn huidige wordt te groot (?!?!?)  ik ben afgevallen sinds ik hier ben.  Ja mensen dat kan ook nog, dat komt door al dat trappen lopen op het cruiseschip.  hihihihihi   (en ze zeggen dat je als je bruin bent 5 kilo slanker lijkt…..)

Maar bij Tommie konden we echt niet slagen.  We hebben echt goed rondgekeken en niets vonden we echt überhaupt de moeite waard.

Op ons gemakkie andere winkels nog een beetje bekeken.  Nog even bij Ralphie, wel een lekker luchtje gescoord en toch nog een korte witte broek.

Even een lunchstop bij Subway voor een broodje Chicken Teryaki.  Zaalig met veel sla, tomaat, rode ui en wat andere gezonde spullen ertussen. Fles water voor ons vochtgehalte en we hebben onze lunch ook weer achter onze kiezen.

Zo langzamerhand kunnen we de outlet wel dromen en er is niet veel meer voor ons om te zien, we hebben er ook geen zin meer in.  We willen gaan zwemmen, een duik nemen in een zwembad.  Dus op naar het hotel.  Het is pas één uur en eigenlijk kunnen we pas inchecken om drie uur, we gaan dus een poging wagen.

We waren niet de enige die wat vroeger waren, een ander Nederlands gezin (hee die taal hadden we al een paar dagen niet meer gehoord) moesten ook tot drie uur wachten voor de kamer klaar was.  Ik gevraagd of we wel mochten zwemmen en of ze handdoeken hadden bij het zwembad.

We mochten al gaan zwemmen en de handdoeken (nou ja handdoekjes maar dat mocht de pret niet drukken) lagen klaar bij het zwembad.

Daar hebben we heerlijk tot kwart over drie vertoefd. Genoten van het zwembad wat we helemaal voor ons alleen hadden en lekker gelegen op de ligbedden nog even genietend van het Floridiaans zonnetje.

Toen richting de kamer op de 3e etage.  Een grote kamer met 2 Queensbedden en veel ruimte.

Heerlijk gerelaxed en Tessa is weer helemaal bij met de DisneyChannel.  Alle series die in Nederland ook zijn, even gekeken zoals Hannah Montana ed. 

De koffers alvast helemaal goed ingepakt voor morgen. De kleren klaar gelegd voor vanavond en morgen.  Een douche genomen, die trouwens ook erg goed was en een stuk ruimer als op de boot.  Yess we kunnen weer fatsoenlijk onze haren wassen zonder allerlei trucs te moeten uithalen.

Om 6 uur richting Chili’s gelopen.  Dit restaurant zat recht aan de overkant van ons hotel aan de andere kant van de weg.  Hier kennen ze natuurlijk geen voetpaden dus we zijn maar op goed geluk overgestoken en we kwamen veilig aan.

Het was weer happy hour!!  (mazzeltof)  en dit keer dus opnieuw 2 Margharita’s frozen.  Ik hoef niet terug te rijden, dus voor het alcoholpercentage maakt het niet uit.  (viel trouwens wel mee hoor hoeveel alcohol er in zit).

We hadden besloten maar eens voor een voorgerecht te nemen, guacamole met chips.  Die was erg lekker, wel als nadeel dat we ons hoofdgerecht niet meer helemaal opkregen.

We mochten de rest meenemen in een doggie bag.  Leek ons niet een echt goed idee.  Dan komen we thuis in Nederland met de restjes, ga dat maar eens uitleggen bij de douane……..

Toen we terug wilden lopen, was er net een tropisch buitje bezig. Even gewacht maar, dat scheelt hier, het buitje duurt een paar minuten en dan is het weer droog.

We snel teruggelopen want het was wel een hele donkere lucht en een hoop flitsen.

Nog lekker TV gekeken in de kamer, alle gossips over alle sterren weten we nu weer.  Over Mel Gibson, Lindsay Lohan, Angelina Jolie.  Alles wordt hier breed uitgemeten op de tv, niets blijft onbesproken!!

RTL Boulevard kan hier een puntje aan zuigen………

Om half 11 besluiten we te gaan slapen, want morgen gaan we richting huis.  We hebben het leuk gehad hier, maar zijn ook wel weer heel blij dat we onze mannen weer zien.  Want we hebben ze wel gemist hoor!!

Het is superleuk moeder en dochter, maar het is toch ook wel heel fijn om het met zn vieren mee te maken.

De foto’s van vandaag zijn er niet veel, maar ik heb nu geen tijd meer om ze in te voegen.  Dus dat zal later gebeuren.

Weltrusten!!

Vertraging van de blog

Zoals de trouwe lezers al hadden vernomen was er een vertraging van de weblog.  Maar ik heb de belevenissen wel netjes bijgehouden, maar nu zitten we weer in ons hotel in Orlando voor onze laatste nacht hier.

We hebben hier gratis (niet onbelangrijk na de dure weblogupdates via de cruise) internet via het hotel.

Dus hierbij de beloofde updates van dag 8 en 9  Vanavond onze tijd nog een laatste blog van dag 10 uit Florida.  De terugvlucht zal natuurlijk weer uit Nederland komen.

Dag 9: A day on the ocean

Deze dag werd doorgebracht midden op de Atlantische Oceaan.  We werden pas laat waker, ik om half 9 en Tessa om 9 uur.

Omdat we tot 10 uur konden ontbijten, zijn we maar vlot aangekleed en richting de Windjammer gelopen.  WIj zitten op de 8e etage en het restaurant op de 11e.  We nemen iedere dag trouw de trap, zowel heen als terug, zodat we ook nog enige lichaamsbeweging krijgen.

We hadden het plan opgevat om deze dag ons te laten verwennen met een massage in de schoonheidssalon, die ook op deze boot natuurlijk niet mag ontbreken. Ai, de prijzen vallen hier ook al niet mee, een hotstone massage voor   $ 150 ??????  Dat kan zelfs in Holland een stuk goedkoper, dus laten we dit voor wat het is. 

Eén ding is zeker, heel veel hebben ze aan ons niet verdiend, we schijnen ook één van de weinige Hollanders aan boord te zijn (maar goed ook want anders zijn ze binnen de kortste keren failliet).  Wel gisteren een Oostenrijks stel gesproken die met hun gezin (kinderen en kleinkinderen) op cruise waren.  Toch wel leuk om eens een andere taal als Engels te horen.  Even bijgepraat over de Oostenrijkse pistes en een aantal leuke tips gekregen waar we zeker een keer wintersportvakantie moeten gaan vieren.

Bij het zwembad aangekomen is het een drukte van jewelste en wij verkiezen het bovenste dek, waar wel ligbedden staan, maar weinig mensen.  Lekker rustig dus, en we genieten lekker van het zonnetje.  Af en toe zoeken we de mierenhoop van het zwembad op,  om even  “af te koelen”  in het water. 

Hier hebben we heerlijk een paar uur vertoefd want we willen natuurlijk wel een Caribisch kleurtje thuis komen.

Na 12en werd het ons toch iets te heet onder de voeten en hebben we een rustig plekje in de schaduw opgezocht. Dat moet ook gezegd worden, je kunt voor de drukte bij het zwembad kiezen, maar er zijn ook een heleboel rustige plekjes waar je kunt zitten.

De wet-tshirt, de biggest muscle, men’s sexiest legscontest  en alle andere wedstrijden hebben we aan ons voorbij laten gaan.Het zag er spectaculair uit (mwah) maar we willen ons niet opdringen aan de Amerikanen. 

We konden nog horloges/sweaters/tshirts en allerhande artikelen kopen met het mooie logo van Royal Caribbean.  Maar wij laten het maar bij de foto’s, dat vinden wij herinnering genoeg.

 

Vanavond moeten we onze koffers weer buiten de hut zetten. Die worden dan morgenvroeg op kleur van je kofferlabel (die we net in onze kamer hebben gekregen) op de kade gezet.

Vervolgens wordt morgen vroeg om de beurt een kleur omgeroepen en dat betekent dat je van de boot af mag, en je koffer kunt oppikken.  We zijn benieuwd hoe dit gaat verlopen.

Je mag ook met al je bagage zelf van boord gaan, maar dan moet je tussen 7.45 en 8.00 am op deck 4 zijn meen ik.  De bedoeling is dan wel dat je de bagage met de trap meeneemt en geen gebruik maakt van de lift. Dat is net iets teveel excercise voor ons op de vroege morgen.  Dus we laten ons wel verrassen!!

 

We hebben weer goed gegeten in de Windjammer, de ober van het Vincent’s restaurant zag ons vanmiddag lunchen en vroeg of we vanavond nog bij hem kwamen eten.  Naar alle eerlijkheid geantwoord dat we dit waarschijnlijk niet gaan redden. Kwart voor 6, is een te vroege tijd voor ons.  Het eten is er lekker, maar ik vind persoonlijk het buffetrestaurant er zeker niet voor onder doen.  Vooral de keuze van bijvoorbeeld salades die je zelf kunt samenstellen erg prettig en smaakvol. Maar ja dat kan ook niet anders want er schijnt een Nederlandse chefkok aan boord te zijn!!!

We hebben hem niet ontmoet, maar het eten vonden wij prima verzorgt. De koffers zijn inmiddels op de gang gezet, Tessa ligt al te slapen.  Ik maak een einde aan dit verslag en ga ook maar eens slapen.  Morgenochtend wordt het een vroegertje voor ons!!

Iedere avond worden we weer verrast met een nieuw beest in de kamer, in plaats van creatief met kurk, zijn ze hier creatief met handdoeken

Dag 8: Nassau

Vandaag werden we in Nassau aangemeerd.   Een stad (en als ik het goed heb, de hoofdstad van de Bahama’s maar gezien het gebrek aan internet kan ik dit nu niet checken).

We waren niet het enige cruiseschip.  We waren met zn vieren.  Daar komen dus een boel mensen vanaf. Gisteren werden we nog met bootjes vervoerd naar het eiland.

Vandaag ligt het schip aan de kade en konden we gelijk van boord. Wel je seapass en je paspoort meenemen. Anders kom je er niet meer op, en das toch jammer!!

 

In Nassau werden we “hartelijk” ontvangen door de plaatselijke bewoners. Volgens mij was het hele dorpje uitgelopen om ons te voorzien van hun diensten.  We konden met een taxi (dan stond je wel in de file met alle andere taxi’s, en dat waren er heeel veeeel), je kon met paard en wagen de stad bekijken.  We konden ons haar laten invlechten, een limo stond ook ter beschikking.  We konden varen, parasailing, glassboattours, noem het maar op en ze hadden het.

Zelfs een Starbucks even verderop in de straat. Hé kijk, onze dagelijkse behoefte aan frappuccino was tot het nulpunt gedaald en kon weer even op peil worden gebracht.  Zaaallg!!!!

We zijn even door het plaatsje gelopen en met name door de hoofdstraat. Daar was een scala van allerlei produkten te koop. Diamanten, diamanten en diamanten, de straat zat vol met juweliers die hun goede waar aan ons wilden slijten.  Ook vanaf de boot was verteld dat je hier heel goed en goedkoop juwelen kan kopen. In plaats van $ 3500 thuis, was het hier $ 2000, bv voor een ring.  Kijk, dat zijn de koopjes mensen!!!

Helaas heb ik toch een budget mee gekregen en het viel er net buiten!?!?!?  Het was goed warm en de luchtvochtigheid was zo hoog dat zelfs met niets doen het water van je lijf stroomde.

Een eiland-tour zagen we niet zitten en besloten terug te gaan naar de zalige airco van de boot.  Wat een verademing zeg!!  Wat een verkoeling!!  Daar kan een mens nou gelukkig van worden.

Het was erg rustig op de boot  (iedereen was diamanten aan het kopen natuurlijk)  en dat bleek een goede zet van ons te zijn, want ook bij het zwembad was het perfect rustig.  Er zaten maar een paar mensen, of soms alleen wij in het zwembad. Als je nagaat dat ze hier twee zwembaden hebben ter grootte van de pool die bij een gemiddelde villa hoort, als daar dertig man in zit, dan wordt het dringen geblazen!!

Kun je voorstellen als alle mensen die op de boot zijn in het zwembad willen, dat gaat echt niet passen, zelfs stapelend gaat dat niet lukken.

Heerlijk in de schaduw hebben we onze dag hier vertoefd, weinig actie dus.

‘s Avonds hebben we weer gewoon in de Windjammer gegeten.  Hier is het eten ook prima en dan kunnen we zelf de tijd uitkiezen want we vinden kwart voor zes, toch wel heel vroeg als je ‘s middags rond een uur of half 2 eerst hebt geluncht. (en dan lunchen we licht met wat salade en deze keer guacamole met tortillachips.

We hebben lekker op de boot wat gewandeld en gekeken en wat foto’s gemaakt.  Ook van het mega-grote hotel waar Nassau bekend om staat.

Daarna lekker gegeten met zn tweeën aan een tafeltje en onze ogen uitgekeken naar alle mensen die hier op zo’n boot rondlopen.  Het valt ons op dat menigeen toch wel serieus/ of soms zelfs chagrijnig kijkt. Hoeveel sommigen onder ons ook kunnen eten, verbaasd ons ook steeds. Zoveel doe je niet op zo’n boot dus echt honger kun je niet hebben. 

De borden gaan altijd goed vol en zijn ook weer goed leeg!! Maar eerlijk is eerlijk het eten is echt goed en je kunt ook gezond eten.  Veel rauwkost, veel zalig fruit.  Want dat smaakt toch echt een stuk beter als in Nederland, dus iedere dag onze portie fruit .

Nog even lekker genoten van de avondlucht en toen zijn we rond half tien weer in onze hut gekropen.  Want ook van al dat zonnebaden, wordt je best moe.

Weer een potje galgje gespeeld (een ouderwets spelletje gespeeld op een nieuwe manier, nl. op de ipod)

Morgen onze laatste dag hier op de boot.

Dag 6 en 7 op de blog

Het duurde even maar we zijn even online.  Dus nu gelijk 2 dagen maar gemaakt met onze belevenissen op The Monarch of the Seas!!

Ik weet niet of we morgen weer online zijn. Anders komen vrijdag weer 2 dagen tegelijk. Dan zitten we weer in het hotel en hebben we weer wifi tot onze beschikking.

In ieder geval gaat het goed met ons en vermaken we ons prima. 

Dag 7: CocoCay

Onze eerste nacht op de boot hebben we goed doorstaan. Het is een aparte gewaarwording om ‘s ochtends wakker te worden en naar buiten te kijken en een caribisch tropisch eiland in de verte te zien.

Het schip kan niet naar het eiland aanmeren en dus worden er kleine boten ingezet die de passagiers van het schip naar het eiland CocoCay vervoeren.

Dit eiland is eigendom van de rederij, Royal Caribbean.  Half 8 werden we wakker en na ons te hebben aangekleed zijn we richting het restaurant gegaan om te ontbijten. Dat zag er allemaal prima uit en smaakte ook goed.  Dus daar mankeert het zeker niet aan.

We wilden optimaal gebruik maken van onze dag op dit eiland dus richting de 2e etage waar we over konden stappen in het kleinere bootje die ons aan land zou brengen.

De Amerikanen hebben dit weer prima voor elkaar. Er staat een entertainer bij, één persoon zorgt ervoor dat niemand voordringt, kortom we moesten allemaal netjes in rijtjes van 2 van 2 gaan staan (ik kreeg even een flasback van mijn lagere schooltijd) en met onze seapass in de hand mochten we van boord.

Binnen 10 minuten was de boot in de haven en konden we een plekje op een ligbed uitzoeken.  We kwamen er al snel achter dat dit eigenlijk het enigste was wat bij de prijs was inbegrepen. Enige actie daar moest toch iedere keer de Seapass voor worden getrokken. En de prijzen zijn niet misselijk.

Tessa wilde wel even in het Aquapark. Dit zijn een aantal apparaten, zoals een glijbaan, soort trampoline en wat andere attributen die in het water liggen. Ze kwam weer terug met het verhaal dat ze toch wel een zwemvest aan moest. Dat was verplicht, dus wij met onze pass naar het hokje met de zwemvesten, eerst een formulier moeten tekenen  inzake aansprakelijkheid, waarschijnlijk voor nog meer dingen, maar ik heb niet echt gelezen, alleen maar getekend…. (mijn handtekening wel te verstaan……..)

Toen waren we weer $ 15 dollar lichter en mocht ze een uurtje in het waterpark vertoeven. 

Na een kleine drie kwartier was ze het spuugzat en dan niet de attributen als wel dat zwemvest wat vreselijk in de weg zat en lekker schuurde onder je armen. Maar goed niet getreurd er stond ook nog een glijbaan in het zand, dan gaan we daar maar op.  Tja en omdat we zuinige Hollanders zijn, ging die vlieger niet op, daar moest je weer apart $ 15 dollar voor betalen. Maar je kunt nog parasailen, op een jetski varen, snorkelen, duiken. Alles kan……. zolang je je seaspass maar bij de hand hebt……

Als je overal aan mee doet op zo’n cruise ben je volgens mij binnen een week hartstikke blut!?!?!?  Ik zal niet zeggen dat ik superzuinig ben  (Patrick zal dit zeker beamen!!!)  maar zo geld over de balk gooien.  Tja dat vind ook ik nog te ver gaan.

Maar niet getreurd, we hebben heerlijk genoten van het uitzicht, die prachtige zee met glashelder water en mooi wit zand.  Wel lekker in de schaduw want de temperaturen zijn in 90, maar de luchtvochtigheid is killing!!  Terwijl je niets doet, loopt het water geregeld van je lijf. Dus veel water drinken is belangrijk, je zweet het gelijk weer uit!!

Om half 5 zou het grote schip weer vertrekken, dus om half 3 zijn we richting de haven gelopen waar de kleinere bootjes ons weer terug naar het cruiseschip brachten. Daar hebben we een lekker ijsje gegeten en Tessa nog een broodje.  Ik wilde mijn trek nog even bewaren want we zouden vanavond bij het officiële captainsdiner gaan eten. We hebben een early seating (om 5.45 pm, dus aardig vroeg)

Het was vandaag de formel night, dus iedereen zwaar in pak en de dames in cocktail of galajurken.  We hebben onze ogen uitgekeken wat iedereen aanhad. Tjonge halve bruidsjurken waren uit de koffer getoverd.  Uiteraard werd iedereen ook op de foto gezet door de hoffotograaf van The Monarch of the Seas.  Als de foto bevalt kun je zelfs deze laten vergroten en er een houten frame om laten zetten. Tja dat wordt helaas voor ons lastig vervoeren in onze koffer en we zijn maar met zn tweeën, niet echt leuk om levensgroot in de woonkamer te hangen.

We werden netjes naar onze tafel nr 143 gebracht. Dit was een grote tafel waar al een vader met een dochter zaten en later nog een moeder met dochter aanschoven.  Op zich heel gezellig natuurlijk, met het oog op mix en mingle.  Helaas in het engels van Tessa nog niet zodanig dat ze echt hele gesprekken met die andere meiden kon voeren (die waren 14 en 15).

Wel hebben we erg lekker gegeten. Ook hebben we ons weer verbaasd over de eetgewoontes van de Amerikanen. Tijdens zo’n diner met zulke deftige kleding aan en een mooie ambiance, kennen ze toch niet echt de etiquette met mes en vork eten. Het gebruik van de servet, ach daar weten ze ook geen raad mee. Ik heb nu eens opgelet en ze snijden eerst al hun eten in kleine/ redelijk stukken. Dan gaat de vork weer naar de rechterhand, houden ze als een bouwvakker deze vast en prikken zo hun eten weg.

Mes en vork naast elkaar leggen op je bord als je klaar bent, dat kent ook niemand.  Ook de bediening niet, die steeds vriendelijk vraagt of je klaar bent.  Ben blij dat mijn kinderen in ieder geval wel weten hoe het moet.

Nog een kopje koffie na het eten, nog even met onze tafelgenoten wat gesproken. De man aan onze dish werkte voor een wijnimporteur. Hij handelde met name in wijnen uit California en Nieuw Zeeland. (inderdaad Pat, de wijn uit de streek Malborough, als ik dit zo goed schrijf)

Was leuk om wat over te horen. 

Daarna zijn  we nog even bij de winkels gaan kijken want ze hadden nu megasale in het goud en juwelen. We hebben goed gekeken, maar we hebben ons in kunnen houden. Kijken, kijken niet kopen, typisch Hollanders!?!?!

Nu gaan we weer lekker snurken, maar eerst nog wat galgje spelen, een favoriet van Tessa.

Morgen zijn we in Nassau, de hoofdstad van de Bahama’s!