Dag 7: CocoCay

Onze eerste nacht op de boot hebben we goed doorstaan. Het is een aparte gewaarwording om ‘s ochtends wakker te worden en naar buiten te kijken en een caribisch tropisch eiland in de verte te zien.

Het schip kan niet naar het eiland aanmeren en dus worden er kleine boten ingezet die de passagiers van het schip naar het eiland CocoCay vervoeren.

Dit eiland is eigendom van de rederij, Royal Caribbean.  Half 8 werden we wakker en na ons te hebben aangekleed zijn we richting het restaurant gegaan om te ontbijten. Dat zag er allemaal prima uit en smaakte ook goed.  Dus daar mankeert het zeker niet aan.

We wilden optimaal gebruik maken van onze dag op dit eiland dus richting de 2e etage waar we over konden stappen in het kleinere bootje die ons aan land zou brengen.

De Amerikanen hebben dit weer prima voor elkaar. Er staat een entertainer bij, één persoon zorgt ervoor dat niemand voordringt, kortom we moesten allemaal netjes in rijtjes van 2 van 2 gaan staan (ik kreeg even een flasback van mijn lagere schooltijd) en met onze seapass in de hand mochten we van boord.

Binnen 10 minuten was de boot in de haven en konden we een plekje op een ligbed uitzoeken.  We kwamen er al snel achter dat dit eigenlijk het enigste was wat bij de prijs was inbegrepen. Enige actie daar moest toch iedere keer de Seapass voor worden getrokken. En de prijzen zijn niet misselijk.

Tessa wilde wel even in het Aquapark. Dit zijn een aantal apparaten, zoals een glijbaan, soort trampoline en wat andere attributen die in het water liggen. Ze kwam weer terug met het verhaal dat ze toch wel een zwemvest aan moest. Dat was verplicht, dus wij met onze pass naar het hokje met de zwemvesten, eerst een formulier moeten tekenen  inzake aansprakelijkheid, waarschijnlijk voor nog meer dingen, maar ik heb niet echt gelezen, alleen maar getekend…. (mijn handtekening wel te verstaan……..)

Toen waren we weer $ 15 dollar lichter en mocht ze een uurtje in het waterpark vertoeven. 

Na een kleine drie kwartier was ze het spuugzat en dan niet de attributen als wel dat zwemvest wat vreselijk in de weg zat en lekker schuurde onder je armen. Maar goed niet getreurd er stond ook nog een glijbaan in het zand, dan gaan we daar maar op.  Tja en omdat we zuinige Hollanders zijn, ging die vlieger niet op, daar moest je weer apart $ 15 dollar voor betalen. Maar je kunt nog parasailen, op een jetski varen, snorkelen, duiken. Alles kan……. zolang je je seaspass maar bij de hand hebt……

Als je overal aan mee doet op zo’n cruise ben je volgens mij binnen een week hartstikke blut!?!?!?  Ik zal niet zeggen dat ik superzuinig ben  (Patrick zal dit zeker beamen!!!)  maar zo geld over de balk gooien.  Tja dat vind ook ik nog te ver gaan.

Maar niet getreurd, we hebben heerlijk genoten van het uitzicht, die prachtige zee met glashelder water en mooi wit zand.  Wel lekker in de schaduw want de temperaturen zijn in 90, maar de luchtvochtigheid is killing!!  Terwijl je niets doet, loopt het water geregeld van je lijf. Dus veel water drinken is belangrijk, je zweet het gelijk weer uit!!

Om half 5 zou het grote schip weer vertrekken, dus om half 3 zijn we richting de haven gelopen waar de kleinere bootjes ons weer terug naar het cruiseschip brachten. Daar hebben we een lekker ijsje gegeten en Tessa nog een broodje.  Ik wilde mijn trek nog even bewaren want we zouden vanavond bij het officiële captainsdiner gaan eten. We hebben een early seating (om 5.45 pm, dus aardig vroeg)

Het was vandaag de formel night, dus iedereen zwaar in pak en de dames in cocktail of galajurken.  We hebben onze ogen uitgekeken wat iedereen aanhad. Tjonge halve bruidsjurken waren uit de koffer getoverd.  Uiteraard werd iedereen ook op de foto gezet door de hoffotograaf van The Monarch of the Seas.  Als de foto bevalt kun je zelfs deze laten vergroten en er een houten frame om laten zetten. Tja dat wordt helaas voor ons lastig vervoeren in onze koffer en we zijn maar met zn tweeën, niet echt leuk om levensgroot in de woonkamer te hangen.

We werden netjes naar onze tafel nr 143 gebracht. Dit was een grote tafel waar al een vader met een dochter zaten en later nog een moeder met dochter aanschoven.  Op zich heel gezellig natuurlijk, met het oog op mix en mingle.  Helaas in het engels van Tessa nog niet zodanig dat ze echt hele gesprekken met die andere meiden kon voeren (die waren 14 en 15).

Wel hebben we erg lekker gegeten. Ook hebben we ons weer verbaasd over de eetgewoontes van de Amerikanen. Tijdens zo’n diner met zulke deftige kleding aan en een mooie ambiance, kennen ze toch niet echt de etiquette met mes en vork eten. Het gebruik van de servet, ach daar weten ze ook geen raad mee. Ik heb nu eens opgelet en ze snijden eerst al hun eten in kleine/ redelijk stukken. Dan gaat de vork weer naar de rechterhand, houden ze als een bouwvakker deze vast en prikken zo hun eten weg.

Mes en vork naast elkaar leggen op je bord als je klaar bent, dat kent ook niemand.  Ook de bediening niet, die steeds vriendelijk vraagt of je klaar bent.  Ben blij dat mijn kinderen in ieder geval wel weten hoe het moet.

Nog een kopje koffie na het eten, nog even met onze tafelgenoten wat gesproken. De man aan onze dish werkte voor een wijnimporteur. Hij handelde met name in wijnen uit California en Nieuw Zeeland. (inderdaad Pat, de wijn uit de streek Malborough, als ik dit zo goed schrijf)

Was leuk om wat over te horen. 

Daarna zijn  we nog even bij de winkels gaan kijken want ze hadden nu megasale in het goud en juwelen. We hebben goed gekeken, maar we hebben ons in kunnen houden. Kijken, kijken niet kopen, typisch Hollanders!?!?!

Nu gaan we weer lekker snurken, maar eerst nog wat galgje spelen, een favoriet van Tessa.

Morgen zijn we in Nassau, de hoofdstad van de Bahama’s!